Czym jest łucznictwo tradycyjne?

Czym jest łucznictwo tradycyjne, jak należy definiować tę dyscyplinę sportu? Czym różni się od łucznictwa "hunter" a czym od historycznego? Dokładna definicja jest potrzebna łucznikom nie tylko do tworzenia regulaminów na turniejach łuczniczych (określa ona wtedy jakimi łukami można strzelać, jakimi strzałami i jakimi technikami strzelania/celowania), ale też do zwyczajnego określenia ram uprawianej dyscypliny.

Zwykle łucznictwem tradycyjnym określane jest strzelanie z łuków gołych (barebow), czyli takich, które nie mają przyrządów, elementów wystających poza obrys majdanu (uchwytu) i ramion łuku (chociaż dopuszczane zwykle jest stosowanie podpórki pod strzałę, wykonanej z materiałów naturalnych). Łuki mogą być wykonane z użyciem nowoczesnych lub tradycyjnych technologii i materiałów, mogą być proste lub refleksyjne i zwykle ich kształt powinien być wzorowany na łukach historycznych.
Do strzelania z takiego łuku używamy strzał drewnianych, o lotkach z materiałów naturalnych. Część osób dopuszcza jednak stosowanie plastikowych osad w strzałach. Podobnie jak część łuczników używa strzał o promieniach karbonowych czy aluminiowych, jednak na większości turniejów jest to zakazane.
Regulaminy turniejowe w łucznictwie tradycyjnym często też wymagają by łuk nie nosił żadnych oznaczeń na majdanie czy cięciwie (nitek, nacięć, kresek etc), służących do celowania. Spotkałem się też z wymogiem, by podczas oddawania strzału łucznik dotykał palcami osady strzały (co wyklucza technikę "string walking").

Drugą typową kategorią jest łucznictwo historyczne. Różni się tym od tradycyjnego, że łuki jak i strzały muszą być w całości wykonane z materiałów naturalnych. Łuki historyczne są w używaniu bardziej wymagające z powodu użytego materiału. Szybciej zużywają się, wymagają zabiegów pielęgnacyjnych (aczkolwiek niezbyt częstych) i przechowywania w odpowiedniej temperaturze i wilgotności. Z łuków tych- podobno, nie jest to sprawdzona przeze mnie informacja- nie należy zbyt długo celować z napiętą cięciwą, gdyż wpływa to na celność strzału. Natomiast sprawność takich łuków może być zarówno lepsza jak i gorsza od łuków tradycyjnych- zależne jest to od użytych materiałów i zdolności łuczarza.

Łuki hunter natomiast, są specyficznym rodzajem łuków, które posiadają wyprofilowaną rękojeść, umożliwiającą tylko jeden, powtarzalny chwyt, oraz posiadają głębsze wycięcie w majdanie, umieszczające strzałę w osi symetrii łuku. Dopuszcza się tu zarówno łuki jednoczęściowe jak i wieloczęściowe. Strzały w tej kategorii mogą być zwykle wykonane z dowolnych materiałów, jednak nadal nie wolno używać przyrządów czy oznaczeń celowniczych.


Przytoczę też definicje łucznictwa tradycyjnego, historycznego i hunter z regulaminu "Turnieju korespondencyjnego":

Za łuk tradycyjny uważany jest łuk prosty lub refleksyjny wykonany z dowolnych materiałów nawiązujący swym kształtem do znanych historycznych egzemplarzy, który nie musi być ich wierną kopią. Łuk tego typu wyróżnia brak profilowanego majdanu jak i wycięcia – tzw „okienka”. Dopuszcza się lekkie „wcięcie” w majdanie, nie może ono jednak być na tyle głębokie, by strzała znajdowała się w osi łuku ponadto głębokość „wcięcia” nie może przekraczać 1/4 całkowitej szerokości majdanu mierzonej na wysokości dolnej krawędzi „wcięcia”. Do łuków tej kategorii stosujemy strzały drewniane z lotkami z piór, nasadki dowolne. W wypadku użycia strzał karbonowych lub aluminiowych zawodnik klasyfikowany będzie w kategorii łuków tradycyjnych - myśliwskich

Za łuk tradycyjny – myśliwski uważany jest każdy łuk polowy lub sportowy, prosty lub refleksyjny, jednoczęściowy lub składany bez celownika, stabilizatorów klikerów, z profilowanym majdanem, z oknem na strzałę o dowolnej szerokości i kształcie. Dopuszczalne są wplecione w cięciwę tłumiki drgań. Do łuków tej kategorii stosujemy strzały wykonane z dowolnych materiałów.

Za łuk historyczny uważany jest każdy łuk prosty i refleksyjny wykonany w całości z materiałów naturalnych nawiązujący swym kształtem do znanych historycznych egzemplarzy, który nie musi być ich wierną kopią. Do łuków tej kategorii stosujemy strzały drewniane z lotkami z piór, osady wypiłowane w promieniu lub wykonane z materiałów naturalnych. Niedopuszczalne są plastikowe nasadki. W wypadku użycia strzał karbonowych lub aluminiowych zawodnik klasyfikowany będzie w kategorii łuków tradycyjnych – myśliwskich a w wypadku użycia strzał drewnianych z plastikowymi nasadkami w kategorii łuków tradycyjnych. 

Źródło: bydgoscylucznicy.phorum.pl


Zaczynając od zupełnych podstaw w definiowaniu łucznictwa, przypomnę jeszcze nazwy, których używamy wobec poszczególnych części urządzeń do strzelania :-)

Strzała zaczyna się od części nazywanej osadą lub nasadką, która przytrzymuje cięciwę podczas strzału. Jest zwykle wycięta w drewnianej strzale, wykonana z naklejonego plastiku lub wklejonego innego materiału np wyszlifowanego odpowiednio rogu. Za osadą zwykle znajdują się trzy lotki stabilizujące lot strzały. Drewnianą/aluminiową/karbonową część strzały nazywamy promieniem lub brzechwą. Strzałę kończy grot- nowoczesny, wykonany przez maszynę lub wykuty przez rzemieślnika.

Łuk składa się z trzech najważniejszych elementów. Po środku znajduje się majdan, czyli sztywna, niepracująca część łuku, którą podczas strzału trzyma ręka łuczna. Bo obu stronach majdanu znajdują się ramiona łuku, części odpowiedzialne za gromadzenie energii do wystrzelenia pocisku. Na końcach ramion znajdują się doklejone lub wycięte w drewnie gryfy, czyli zaczepy na których trzyma się cięciwa i za którą podczas strzału ciągnie ręka cięciwna.
  

No i wszystko już wiadomo... Pozdrawiam przy okazji fanów Battlestar Galactica ;-)